Γράφει ο Αλέξανδρος Δαλέκος
Από τη στιγμή που δόθηκε η πρώτη έγκριση για την εξαγωγή φυσικού αερίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο εξωτερικό πριν από περίπου δύο χρόνια, έπειτα από τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της «επανάστασης του σχιστόλιθου» που πλέον έχει μετατρέψει τη χώρα σε κορυφαία ενεργειακή δύναμη παγκοσμίως, το ζήτημα των εξαγωγών αποτελεί ένα από τα βασικά ζητήματα αντιπαράθεσης στο αμερικανικό Κογκρέσο.
Καθώς μάλιστα η ρωσο-ουκρανική κρίση του τελευταίου έτους επανέφερε στην Ευρώπη το «φάντασμα» της διακοπής τροφοδοσίας με ρωσικό φυσικό αέριο, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που άρχισαν να βλέπουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως… σωτήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι σημαντικό κομμάτι των συνομιλιών για τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) ΕΕ – ΗΠΑ έχει αφιερωθεί στην ενεργειακή συνεργασία.
Κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εκλογικού κύκλου το 2014 που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικανοί εμφανίστηκαν ενωμένοι στις επιδιώξεις τους να προχωρήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε πιο αποφασιστική δράση στο θέμα των εξαγωγών αερίου. Δεν αποκλείεται μάλιστα οι Ρεπουμπλικανοί, που ελέγχουν πλέον τόσο τη Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και τη Γερουσία, να αποδειχθούν πιο γρήγοροι στη λήψη αποφάσεων για εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) προς την Ευρώπη.
Άλλωστε, αυτή η σχολή σκέψης θεωρεί ότι μέσω των εξαγωγών οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν να κερδίσουν όχι μόνο οικονομικά αλλά, κυρίως, γεωπολιτικά από την αύξηση των εξαγωγών. Παρ’ όλα αυτά όμως, το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας κινείται με βραδείς ρυθμούς. Μέχρι και τον Οκτώβριο του 2014, είχαν εκδοθεί μόνο τρεις οριστικές αποφάσεις για εξαγωγή φυσικού αερίου που δεν ξεπερνούσαν σε ποσότητες τα 4 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου. Υπάρχουν επίσης άλλες 40 αιτήσεις για εξαγωγή αερίου σε κράτη με τις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν υπογράψει συμφωνία ελεύθερου εμπορίου.
Αν οι Ευρωπαίοι βρεθούν πάλι ενώπιον ενός «ψυχρού χειμώνα» και η Ρωσία αρχίσει και πάλι να χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο ως όπλο πίεσης, τότε η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στο Κογκρέσο θα μπορούσε να πείσει μετριοπαθείς Δημοκρατικούς να στηρίξουν νομοσχέδια που θα επιταχύνουν τις εξαγωγές αερίου και προς τη «γηραιά ήπειρο». Σε αυτή την περίπτωση, ο πρόεδρος Ομπάμα δύσκολα θα μπορούσε να αγνοήσει ένα τέτοιο αίτημα.
