Γράφει ο Αλέξανδρος Δαλέκος
Η Ουγγαρία ήταν μία από τις χώρες που είχαν «βγει μπροστά» στηρίζοντας τη ρωσική επιλογή της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου South Stream. Ο Πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν εμφανιζόταν να υποστηρίζει τις επιλογές του ρώσου Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν – ενδεχομένως επειδή μοιραζόταν μαζί του μία προδιάθεση για αυταρχική πολιτική συμπεριφορά στο εσωτερικό της χώρας του.
Πλέον, στο εσωτερικό της Ουγγαρίας έχουν αρχίσει να ακούγονται διάφορες φωνές που κατακρίνουν την κυβέρνηση Όρμπαν επειδή έβαλε όλα τα αβγά της στο καλάθι της Gazprom και ουσιαστικά της Μόσχας. Η σκληρότερη κριτική που ασκείται είναι ότι ενώ η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι διατηρούσε άριστες σχέσεις με το Κρεμλίνο δεν είχε καταφέρει να μάθει τίποτα για την αλλαγή σχεδίων – ούτε καν να λάβει μία προειδοποίηση.
Κάποιοι επιμένουν να πιστεύουν ότι τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με την ανακοίνωση Πούτιν ότι σχεδιάζει να μεταφέρει το φυσικό αέριο στην ευρωπαϊκή αγορά μέσω Τουρκίας συνιστούν μεν μία νίκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), αποτελούν όμως μόνο τον πρώτο γύρο της διαμάχης.
Πολλοί στη Βουδαπέστη περιμένουν ότι θα υπάρξει και δεύτερος γύρος, διότι η αλλαγή της όδευσης δεν μεταβάλει το βασικό δεδομένο που είναι η υποχρέωση συμμόρφωσης του κολοσσού Gazprom με την κοινοτική νομοθεσία και το Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο. Δεν αποκλείουν μάλιστα ότι μία εξομάλυνση των σχέσεων Ρωσίας – Δύσης, κρίσιμο ρόλο στην οποία θα παίξει η Γερμανία, μπορεί να αναζωογονήσει τις διαπραγματεύσεις για τον αγωγό.
Επομένως, οι ίδιοι κύκλοι επισημαίνουν ότι όλα τα σχέδια που η κυβέρνηση Όρμπαν είχε παγώσει και αφορούσαν στην κατασκευή διασυνοριακών μικρών αγωγών πρέπει πλέον να προχωρήσουν κατά προτεραιότητα. Παράλληλα, το κανονιστικό και φορολογικό καθεστώς στην Ουγγαρία πρέπει να αλλάξει για να προσελκυστούν επενδύσεις στην έρευνα για φυσικό αέριο (ακόμη και για σχιστολιθικό αέριο). Μία κίνηση που έκανε η κυβέρνηση και ίσως της βγει σε καλό είναι η αγορά μίας αποθήκης φυσικού αερίου, που ανήκε στη γερμανική Ε.ΟΝ και στην ουγγρική MOL. Η στρατηγική της αξία μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμη εφόσον ο South Stream θεωρηθεί οριστικά «νεκρός».
