Μπορεί η Ευρώπη να ζήσει χωρίς το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Για πόσο διάστημα, άραγε; Τι μέτρα πρέπει να λάβει και πόσο γρήγορα προκειμένου να αντέξει μέχρις ότου βρεθούν σίγουρες εναλλακτικές πηγές και αξιόπιστοι προμηθευτές; Τα ερωτήματα αυτά απασχολούν έντονα τις κυβερνήσεις των «27» και τους ειδικούς του κλάδου, που προσπαθούν εναγωνίως να λύσουν το ενεργειακό σταυρόλεξο το οποίο έχουν μπροστά τους, καθώς το σενάριο ενός μπλακάουτ – και μάλιστα πιο σύντομα από ό,τι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί – είναι αναμφίβολα υπαρκτό.
Σύμφωνα με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, σε μια τέτοια περίπτωση δε, ο κίνδυνος να προκληθεί ένα πρωτόγνωρο και με απρόβλεπτες συνέπειες σοκ στις ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες είναι εξαιρετικά μεγάλος. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο πραγματικός λόγος που καθιστά τις διαπραγματεύσεις για την επιβολή εμπάργκο στις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου μια περίπλοκη, επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία. Τουλάχιστον τέσσερις χώρες έχουν δημοσίως εκφράσει τη διαφωνία τους με τα σχέδια που έχει παρουσιάσει η Κομισιόν (Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία και Βουλγαρία), ενώ και άλλες είναι ιδιαιτέρως επιφυλακτικές (Αυστρία). Ετσι, καθώς όλες οι προσπάθειες έχουν μέχρι στιγμής ναυαγήσει, ο Ζοζέπ Μπορέλ εξετάζει τη σύγκληση έκτακτης συνόδου των υπουργών Εξωτερικών των «27», ελπίζοντας ότι θα μπορέσει να ληφθεί μια απόφαση σε πολιτικό επίπεδο, ανοίγοντας τον δρόμο και στους μόνιμους αντιπροσώπους.
Την ίδια στιγμή και καθώς πλησιάζει η ώρα του «ταμείου» για τις ποσότητες φυσικού αερίου που έχουν ήδη παραλάβει οι Ευρωπαίοι από την Gazprom, σύμφωνα με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, εξακολουθεί να επικρατεί σύγχυση αναφορικά με τον τρόπο πληρωμής. Με άλλα λόγια, για το εάν και κατά πόσο οι «27» και οι επιχειρήσεις τους θα δεχθούν (αμέσως ή εμμέσως) το νέο σύστημα πληρωμών σε ρούβλια ή, αντιθέτως, θα βρεθούν στη θέση της Πολωνίας και της Βουλγαρίας, προς τις οποίες η Μόσχα έχει ήδη κλείσει τη στρόφιγγα.
Η υπόθεση κάθε άλλο παρά απλή είναι, μιας και από τα περίπου 155 δισ. κυβικά μέτρα που αγόρασαν πέρυσι τα κράτη – μέλη της ΕΕ από τη Ρωσία, εκτιμάται ότι μόνο τα δύο τρίτα μπορούν να καλυφθούν εντός του έτους από άλλες πηγές. Κάτι που σημαίνει, πρακτικά, ότι μένει ένα κενό της τάξης των 50 και πλέον δισ. κυβικών, ποσότητα η οποία ισοδυναμεί με το σύνολο της κατανάλωσης Ρουμανίας, Ουγγαρίας, Αυστρίας, Τσεχίας, Σλοβακίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας – ή με πάνω από το μισό του αερίου που έχει ανάγκη η Γερμανία!
Το Plan B
Σε αυτό το φόντο, σύμφωνα και με το ρεπορτάζ της ισπανικής εφημερίδας «el Pais», η Κομισιόν ετοιμάζει και προτίθεται να παρουσιάσει στις 18 Μαΐου ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για τις δράσεις που πρέπει να αναληφθούν στο επόμενο διάστημα. Ενα σχέδιο το οποίο καλύπτει, τουλάχιστον θεωρητικά, και την περίπτωση ενός μπλακάουτ στην εισροή ρωσικών υδρογονανθράκων στην ευρωπαϊκή αγορά και βασίζεται στον κανονισμό για την εφοδιαστική ασφάλεια, που έχει τεθεί σε ισχύ από το 2017 – μπορεί δε, υπό προϋποθέσεις, να επεκταθεί και στο πετρέλαιο, παρ’ ότι αφορά ονομαστικά το φυσικό αέριο.
Στόχος, όπως τονίζεται, είναι να διασφαλιστεί η ενεργειακή επάρκεια πρωτίστως για τα νοικοκυριά και τις ζωτικές δημόσιες υπηρεσίες, όπως επίσης και για εκείνους τους κλάδους της παραγωγής που έχουν ζωτική σημασία (όπως συνέβη και με τα πρώτα lockdown του 2020, αφότου ξέσπασε η πανδημία της Covid-19). Ταυτόχρονα, οι Βρυξέλλες θα επιχειρήσουν να διασφαλίσουν ότι καμία χώρα της ΕΕ δεν θα αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι κάποιας άλλης, επειδή θα έχει πρόσβαση σε μεγαλύτερες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Κάτι που σημαίνει, με τη σειρά του, ότι θα υπάρξει ένας μηχανισμός αναδιανομής ανάμεσα στα κράτη – μέλη, με ευθύνη της Κομισιόν, ο οποίος αρχικά προβλέπεται να λειτουργεί σε εθελοντική βάση και, εφόσον κριθεί αναγκαίο, να είναι υποχρεωτικός και να συνοδεύεται από τις ανάλογες ρήτρες.
«Οι εταίροι μας ζητούν να υπάρξει ένα συντονισμένο σχέδιο, με σκοπό να αποφασίζεται από κοινού ποιες βιομηχανίες θα επηρεαστούν σε μια τέτοια περίπτωση, ώστε να αποφευχθεί η πρόκληση προβλημάτων ανταγωνισμού μεταξύ τους» αναφέρει πηγή της Κομισιόν στην «el Pais». Μόνο που, όπως δείχνει η μέχρι σήμερα εμπειρία, στις μεγάλες κρίσεις συχνά υπερτερεί ανάμεσα στους εταίρους το «εθνικό» έναντι του «ευρωπαϊκού», με αποτέλεσμα πολύ συχνά να προκαλούνται αδιέξοδα…
Σε κάθε περίπτωση, παράλληλα με τις διεργασίες σε επίπεδο θεσμών, έχει ξεκινήσει και μια εκστρατεία προκειμένου να μειωθεί η κατανάλωση ενέργειας – τόσο από τους πολίτες όσο και από τα κράτη. Σε αυτή δε αξιοποιούνται και τα στοιχεία και οι μελέτες που παρέχει η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας, όπως φαίνεται και στον χάρτη.
«Κάθε κιλοβατώρα μετράει» είπε ο γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ, ο οποίος δημοσιοποίησε πρόσφατα μια σειρά κατευθυντήριες γραμμές για τη μείωση της κατανάλωσης. Παράλληλα, η κυβέρνηση του Βερολίνου αποφάσισε να μειώσει στα 9 ευρώ για το επόμενο τρίμηνο την τιμή της μηνιαίας κάρτας για τα δημόσια μέσα μεταφοράς, ώστε οι πολίτες να ενθαρρυνθούν να χρησιμοποιούν αυτά αντί των αυτοκινήτων τους.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στην Ιταλία, επίσης, έχει τεθεί σε εφαρμογή από την κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι η «Επιχείρηση Θερμοστάτης», με την οποία ελπίζει να εξοικονομήσει 2.000 – 4.000 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως. Σύμφωνα με τα μέτρα που έχουν εγκριθεί για τα δημόσια κτίρια, δίνοντας ανάλογες συστάσεις και για τα ιδιωτικά, τον χειμώνα η θερμοκρασία δεν μπορεί να ρυθμίζεται πάνω από τους 19 βαθμούς Κελσίου, με μέγιστη απόκλιση δύο βαθμών. Οσο για το καλοκαίρι, δεν θα μπορεί οι θερμοστάτες να πέφτουν κάτω από τους 27 βαθμούς, με ανάλογη απόκλιση.
Ανάλογα μέτρα παίρνουν αυτή την περίοδο και άλλες χώρες της ΕΕ, όπως Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία και Πορτογαλία. Στην πρώτη, μάλιστα, τον Μάρτιο η κυβέρνηση είχε ζητήσει από τους πολίτες να συμμετέχουν στην προσπάθεια κατεβάζοντας τους θερμοστάτες στα σπίτια κατά έναν βαθμό – «αυτό ισοδυναμεί με 12-15 λιγότερα τάνκερ μεθανίου στα γαλλικά λιμάνια» είχε δηλώσει τότε η CEO του ενεργειακού ομίλου της Engie.
Ο συναγερμός είναι δεδομένος. Η ανάγκη για σχέδιο μεγάλη. Τα αποτελέσματα, όμως, παραμένουν αμφίβολα.
