Είναι γνωστό ότι η αμυντική οδήγηση ορίζεται από το σύνολο των συμπεριφορών που επιτρέπουν στον οδηγό να προβλέπει, να αναγνωρίζει και να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να αποφύγει με ασφάλεια τους ενδεχόμενους κινδύνους.
Βοηθάει τον οδηγό να αντιληφθεί καλύτερα τις παγίδες των δρόμων, ενώ όταν οδηγεί αμυντικά έχει καλύτερη αντίληψη των συνθηκών κυκλοφορίας, σέβεται σε μεγαλύτερο βαθμό τους άλλους οδηγούς και προβλέπει τυχόν λάθη τους.
Πρόσφατα το Ινστιτούτο Βιωσιμότητας και Ασφάλειας με το διακριτικό τίτλο «Ζήτημα Ζωής» συμμετείχε στο συνέδριο LOGI.C22 όπου αναφέρθηκε η έννοια της «αμυντικής οδήγησης». Ο χημικός μηχανικός Παντελής Κοσμίδης εστίασε την εισήγησή του στην κατανόηση της συγκεκριμένης έννοιας η οποία «μεταξύ των άλλων είναι αυτή που προετοιμάζει τον οδηγό να αντιδράσει έγκαιρα και σωστά. Πρόκειται για μία εκπαιδευτική διαδικασία η οποία με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, τους έμπειρους εκπαιδευτές, το θεωρητικό υπόβαθρο και την υλικοτεχνική υποδομή βιωματικής εκπαίδευσης, μπορεί να δώσει εντυπωσιακά αποτελέσματα όσον αφορά τη βελτίωση της ασφάλειας στις αστικές μεταφορές», τόνισε ο κ. Κοσμίδης.
Για το θέμα της αμυντικής οδήγησης, ο πολιτικός μηχανικός και συγκοινωνιολόγος, Αθάνασιος Τσιούτρας επισήμανε πως: «αμυντική οδήγηση είναι ένας ξενόφερτος όρος. Ο Ελληνας είναι ο μάγκας, αυτός που ξέρει να οδηγεί και δεν θέλει υποδείξεις. Η αμυντική οδήγηση είναι η οδήγηση που έχει να κάνει με πρόβλεψη κινδύνου. Είναι η έγκαιρη προειδοποίηση του οδηγού, είναι οι δεξιότητες που πρέπει να έχει στο δρόμο ο οδηγός. Θα πρέπει όλοι να δουλέψουμε με βιωματικά μέσα, όπως με λογισμικά και προσομοιωτές που υπάρχουν εδώ και δεκαετίες στο εξωτερικό. Η πολιτεία θα πρέπει να έχει κέντρα εκπαίδευσης με προσομοιωτές. Επιτέλους θα πρέπει να μπει και η κυκλοφοριακή αγωγή στα σχολεία. Αμυντική οδήγηση είναι η έξυπνη οδήγηση που σημαίνει μηδέν ατυχήματα. Για να γίνει αυτό θέλει πάρα πολλή δουλειά. Αν υπάρχουν βιώματα από προσομοιωτές τότε σε μια δύσκολη στιγμή ο εγκέφαλος θα την ανακαλέσει αυτόματα και θα αντιδράσει με τον ανάλογο τρόπο».
Όσο για το αν οι συγκοινωνιολόγοι μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων, ο κ. Τσιούτρας τόνισε πως «σαφώς και οι συγκοινωνιολόγοι μπορούν να συμβάλλουν στην μείωση των τροχαίων ατυχημάτων. Πρέπει να έχουμε μηδενικά ατυχήματα. Το θέμα είναι πως θα το περάσουμε στον κόσμο. Πρέπει να του δώσουμε οδηγίες και κατευθύνσεις από τη μικρή ηλικία και από το σχολείο. Δεν είναι δυνατόν σε έναν πληθυσμό 10 εκατομμυρίων, με τόσους φορείς και πανεπιστήμια να μην μπαίνει το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία. Πολλά στοιχεία της κυκλοφορικής αγωγής αντιγράφουμε από το εξωτερικό. Όμως η κουλτούρα του Έλληνα είναι πολύ διαφορετική από αυτή του Ευρωπαίου. Με ελάχιστα μαθήματα στα σχολεία και με λίγους φορείς να προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά κυκλοφοριακή αγωγή, δεν μπορούμε να πετύχουμε άριστα αποτελέσματα. Θέλει επαναλήψεις και μεγάλη προσπάθεια. Όμως το θέμα είναι τι κάνει ο οδηγός για να γίνει καλύτερος οδηγός; Λέμε για παράδειγμα μην μιλάς στο κινητό κατά τη διάρκεια της οδήγησης και ο οδηγός κάνει το αντίθετο. Στο ένα χέρι έχει χαμηλά το κινητό και γράφει και με το άλλο κρατάει το τιμόνι».
