Αποκαλυπτική είναι η έρευνα για το πετρέλαιο και το μέλλον των καυσίμων από τον Νορβηγικό Νηογνώμονα DNV με ιστορία 159 ετών, δια στόματος του CEO, Ρέμι Έρικσεν (Remi Eriksen).
Ένας από τους μεγαλύτερος νηογνώμονες παγκοσμίως που αποτελεί κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της ναυτιλιακής βιομηχανίας, σε έκθεσή του, εξηγεί πώς θα επηρεασθούν οι τιμές και ο ρόλος του ηλεκτρισμού και προβλέπει ότι η χρήση πετρελαίου θα μειωθεί στο μισό έως το 2050, με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και φορτηγά να οδηγούν σε πτώση της ζήτησης.
Bασικός μοχλός μείωσης χρήσης στο πετρέλαιο η άνοδος της ηλεκτροκίνησης
Όπως επισημαίνεται, βασικός μοχλός είναι η άνοδος της ηλεκτροκίνησης η οποία προσφέρει μεγάλα οικονομικά πλεονεκτήματα, έναντι των βιοκαυσίμων. Ακόμη και η αγορά φορτηγών μεγάλων αποστάσεων πιθανότατα θα εμπλακεί περαιτέρω στην ηλεκτροκίνηση τα επόμενα τριάντα χρόνια, λέει ο Ρέμι Έρικσεν.
Δύσκολο να ηλεκτροδοτηθούν αεροπορία και ναυτιλία
Η αεροπορία και η ναυτιλία, από την άλλη πλευρά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ηλεκτροδοτηθούν σε αντίστοιχη κλίμακα. Η ηλεκτρική ενέργεια από μπαταρίες πιθανότατα θα αντιπροσωπεύει ένα μικρό κλάσμα των συνολικών ενεργειακών απαιτήσεων για αυτούς τους τομείς μέχρι τα μέσα του αιώνα.
Θα μπορούσε αυτό να καθιστά το πετρέλαιο αναντικατάστατο. Όμως εδώ είναι που τα βιοκαύσιμα θα έχουν πλεονέκτημα. Τα προηγμένα βιοκαύσιμα θα μπορούσαν να κατέχουν έως και το ένα πέμπτο της αγοράς ενέργειας στον ναυτιλιακό τομέα έως το 2050 – με την προϋπόθεση ότι μπορεί να βρεθεί επαρκής προμήθεια πρώτης ύλης. Η βιώσιμη βιομάζα θα είναι περιορισμένη και θα έχει κόστος, ενώ ο ανταγωνισμός για πρώτη ύλη είναι ήδη «έντονος», σύμφωνα με την DNV.
Οι επόμενοι κορυφαίοι υποψήφιοι για εναλλακτικά καύσιμα για τη ναυτιλία είναι τα καύσιμα που παράγονται από καθαρό ηλεκτρισμό και νερό – δηλαδή eFuels με βάση το υδρογόνο, όπως η πράσινη αμμωνία και η πράσινη μεθανόλη. Τα eFuels είναι μια ουδέτερη ως προς το CO2 εναλλακτική λύση έναντι των συμβατικών ενεργειακών φορέων. Δηλαδή πρόκειται για καύσιμα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί των υπαρχόντων ορυκτών καυσίμων, που χρησιμοποιούνται σήμερα όχι μόνο στο χώρο του αυτοκινήτου, αλλά γενικώς στο χώρο των μεταφορών. Μπορούν, δε, να συμβάλλουν αποφασιστικά στην παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση – ικανοποιώντας τη ζήτηση μέσω ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Για την παραγωγή eFuels, απαιτούνται: ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, όπως ο ήλιος ή ο άνεμος, νερό για την παραγωγή υδρογόνου μέσω ηλεκτρόλυσης και CO2, το οποίο προέρχεται (κατακρατείται) από την ατμόσφαιρα. Επειδή, λοιπόν, τα eFuels παράγονται με σύνθεση υδρογόνου και άνθρακα, αποκαλούνται συνθετικά υγρά καύσιμα. Ενώ το γεγονός ότι κατά τη χρήση τους εκπέμπουν πίσω στην ατμόσφαιρα το CO2 που έχει προηγουμένως δεσμευτεί για την παραγωγή τους, είναι αυτό που τους χαρίζει την πολυπόθητη «ανθρακική ουδετερότητα»
Σύμφωνα με τον DNV, αυτά τα καύσιμα είναι ελκυστικά και θα μπορούσαν να αποτελούν έως και το ήμισυ του καυσίμου που απαιτείται για τη ναυτιλία μέχρι τα μέσα του αιώνα. Ωστόσο, η απορρόφηση θα είναι πιθανότατα περιορισμένη για την επόμενη δεκαετία, εκτός ίσως από τη Βόρεια Ευρώπη, όπου υπάρχει ισχυρή ώθηση από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής.
«Ό,τι είναι εφικτό να ηλεκτροδοτηθεί θα πρέπει να ηλεκτροδοτηθεί. Οι μεταφορές που δεν μπορούν να ηλεκτροδοτηθούν θα πρέπει να υπάρξουν κίνητρα για να στραφούν σε βιώσιμα βιοκαύσιμα μεσοπρόθεσμα προτού ένα οικοσύστημα καυσίμου με βάση το υδρογόνο μπορεί να κλιμακωθεί από εθνικό σε περιφερειακό και στη συνέχεια σε παγκόσμιο», συνόψισε ο Έρικσεν.
