Καθώς η μέση θερμοκρασία στην Αρκτική αυξάνεται, περιοχές που κάποτε ήταν αποκλεισμένες από τον πάγο γίνονται ολοένα και πιο προσιτές για αλιεία, γεωτρήσεις πετρελαίου, εξορύξεις και ναυτιλία, τόσο εμπορική όσο και τουριστική.
Η Αρκτική είναι ένα από τα τελευταία παρθένα μέρη πάνω στη Γη, και είναι λογικό να προσελκύει τουριστικό ενδιαφέρον. Την προηγούμενη εβδομάδα, το πολυτελές κρουαζιερόπλοιο Κρίσταλ Σερένιτι απέπλευσε από το Σιούαρντ της Αλάσκα με 1.725 επιβάτες και πλήρωμα για ένα ταξίδι 32 ημερών μέσα από το Βορειοδυτικό Πέρασμα το οποίο θα καταλήξει στη Νέα Υόρκη, σταματώντας σε διάφορες ολιγομελείς κοινότητες στη διαδρομή.
Αρκετά σκάφη αναψυχής και μικρότερα επιβατηγά πλοία έχουν περάσει από τα ύδατα της Αρκτικής τα τελευταία χρόνια, αλλά πρόκειται για την πρώτη φορά που ένα τόσο μεγάλο καράβι πραγματοποιεί το ταξίδι μέσα από το Βορειοδυτικό Πέρασμα.
Το κύτος του Σερένιτι δεν είναι ενισχυμένο για την προστασία από τους θαλάσσιους πάγους, και δεν θα συνοδευτεί από παγοθραυστικό, αλλά από ένα σκάφος που συνήθως χρησιμοποιείται για την υποστήριξη ερευνητικών αποστολών στην Ανταρκτική. Για αυτό το λόγο κάθε επιβάτης υποχρεούται να φέρει 50.000 δολάρια σε επιπλέον ασφάλεια πέρα από τα 20.000 με 120.000 δολάρια για το εισιτήριό τους.
Το ταξίδι του Κρίσταλ Σερένιτι αποτελεί ένα σημάδι της νέας εποχής, με μία έκρηξη δραστηριότητας να αναμένεται στη ναυτιλία της Αρκτικής. Η αρκτική ναυτιλία μπορεί να αποφέρει οικονομικά οφέλη για τις τοπικές κοινότητες, με την αύξηση του εμπορίου και του τουρισμού, καθώς και για την παγκόσμια οικονομία, μέσω της ικανότητας αποστολής αγαθών μέσω μικρότερων διαδρομών, αλλά οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι είναι αναμφισβήτητοι.
Μια ανησυχία είναι η διαχείριση των αποβλήτων. Για παράδειγμα, κάθε μέρα το Σερένιτι θα παράγει περίπου 68.000 λίτρα ανθρωπίνων και άλλα 527.000 λίτρα υπόλοιπων λυμάτων.
Η εταιρεία Crystal Cruises, η οποία λειτουργεί το σκάφος, ανακοίνωσε ότι θα απελευθερώνει τα απόβλητα τουλάχιστον 12 ναυτικά μίλια από την ακτή, την ελάχιστη απόσταση από την ακτή που μπορεί να απελευθερώνει λύματα χωρίς να τα επεξεργαστεί πρώτα.
Εξάλλου, τα περισσότερα πλοία που δραστηριοποιούνται στην Αρκτική καίνε βαρύ μαζούτ, το υπολειπόμενο προϊόν της διαδικασίας απόσταξης αργού πετρελαίου. Το μαζούτ είναι ρυπαρό και παχύρρευστο, αλλά φθηνό και ευρέως διαθέσιμο, καθιστώντας το ως το προτιμώμενο καύσιμο για τα πλοία.
Το Αρκτικό Συμβούλιο προσδιόρισε πρόσφατα το μαζούτ ως «την πιο σημαντική απειλή από τα πλοία για το θαλάσσιο περιβάλλον της Αρκτικής». Λόγω του ιξώδους του και των χημικών ιδιοτήτων του, το μαζούτ είναι πολύ δύσκολο να καθαριστεί, πέρα από ιδιαίτερα τοξικό, και η απελευθέρωσή του στην Αρκτική θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για το σημαντικό και ευαίσθητο οικοσύστημα.
Παρά τους κινδύνους που ενέχει η χρήση του μαζούτ, τα θαλάσσια σκάφη στην Αρκτική δεν ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν καθαρότερα καύσιμα, σε αντίθεση με τα πλοία σε άλλες περιοχές του κόσμου.
