Ανησυχητική μείωση της αλιευτικής παραγωγής, από τη δεκαετία του ’70 μέχρι και σήμερα, έχει παρατηρηθεί στη λίμνη της Βόλβης. Η λίμνη που στήριζε οικονομικά περίπου 600 οικογένειες των παραλίμνιων οικισμών, πλέον δεν μπορεί να συντηρήσει πάνω από δέκα. Από τους 1.500 τόνους το 1950 και τους 500 τόνους το 1970, η ετήσια σημερινή παραγωγή κυμαίνεται κοντά στους 15 τόνους.
“Ενώ η ετήσια αλιευτική παραγωγή της λίμνης”, τόνισε η πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης λιμνών Κορώνειας- Βόλβης και Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, Δήμητρα Μπόμπορη, ” τη δεκαετία του ’70 ήταν περί τους 500 τόνους, σήμερα έχουμε σημαντική πτώση της, με αποτέλεσμα να μην ξεπερνά τους 15 τόνους. Υπάρχει δραστική μείωση των αλιευμάτων. Όλα τα προηγούμενα έτη, όταν η παραγωγή ήταν υψηλή, οι περισσότεροι ψαράδες ψάρευαν συγκεκριμένα είδη, όπως το γριβάδι, το περκί, τον γουλιανό, την τούρνα που είναι μεγαλόσωμα και έχουν σημαντική εμπορική αξία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι πληθυσμοί τους σταδιακά να μειώνονται. Αλλά δεν ήταν μόνο η υπεραλίευση ο λόγος μείωσης των αποθεμάτων τους. Παράγοντες που σχετίζονται με την υποβάθμιση της ποιότητας και ποσότητας των υδάτων της λίμνης, καθώς και η είσοδος ξενικών ειδών ψαριών, όπως το ηλίοψαρο, συνέβαλαν σε αυτό. Υπήρξαν περίοδοι στο παρελθόν που η λίμνη είχε χάσει ένα σημαντικό μέρος του νερού της. Έτσι κάποιες περιοχές που βρίσκονταν παρόχθια και αποτελούσαν τυπικά ενδιαιτήματα αναπαραγωγής, διατροφής και προστασίας των περισσοτέρων ειδών καταστράφηκαν”.
“Την τελευταία 20ετία”, συνέχισε, “υπάρχουν είδη, όπως ο γουλιανός, το λινάρι, το περκί, η τούρνα, το χέλι που για μεγάλα χρονικά διαστήματα δεν καταγράφονταν στα αλιεύματα, αν και οι πληθυσμοί ορισμένων από αυτά έχουν επανακάμψει, λόγω εφαρμογής ειδικών διαχειριστικών μέτρων. Εμείς, ως φορέας, έχουμε εκπονήσει ένα ειδικό αλιευτικό μοντέλο για τη διαχείριση των ιχθυοπληθυσμών της λίμνης. Οι γνώσεις μας σήμερα είναι πολλές. Ωστόσο, χρειάζεται θέληση από το κράτος. Ποτέ η πολιτεία δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στα εσωτερικά νερά της χώρας, αν και φιλοξενούν ένα μεγάλο κομμάτι της πλούσιας βιοποικιλότητας της Ελλάδας, Τα τελευταία χρόνια καταγράφονται από τον Φορέα Διαχείρισης οι πιέσεις που ασκούνται στην λεκάνη της λίμνης από το οργανικό φορτίο των αποβλήτων των κτηνοτροφικών μονάδων που υπάρχουν στην περιοχή και που υποβαθμίζουν την ποιότητα των νερών της. Η οικολογική ποιότητα της λίμνης με βάση τα ψάρια και το φυτοπλαγκτόν κρίνεται μέτρια. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα ώστε να περιοριστούν οι πιέσεις που ασκούνται στη λεκάνη κυρίως από την κτηνοτροφία και τις αγροτικές καλλιέργειες και να εξασφαλίσουμε την ποσότητα του νερού και την ανανέωσή του. Είναι σημαντικό κάποια έργα που ήταν προγραμματισμένα να γίνουν στη λίμνη να προχωρήσουν. Η δημιουργία μιας ιχθυόσκαλας είναι απαραίτητη για να μπορούμε να ελέγξουμε τις ποσότητες και τα είδη των ψαριών που αλιεύονται. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρχουν κάποια σημεία ελλιμενισμού των σκαφών. Στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ είχε συμφωνηθεί να ενταχθεί η κατασκευή τεσσάρων προβλητών στη λίμνη, που θα διευκόλυναν τους αλιείς και θα βοηθούσαν την τουριστική αξιοποίηση του παραλίμνιου μετώπου της, αλλά ποτέ δεν έγιναν”.
Η κ. Μπόμπορη μίλησε και για την απαγόρευση της απευθείας απόληψης του νερού από τη λίμνη, σύμφωνα με την ειδική νομοθεσία που ισχύει για την προστατευόμενη περιοχή, όπως και για τη βοήθεια και συνεργασία που έχει ο Φορέας κατά καιρούς με τους αλιείς και τους τοπικούς φορείς. “Η νομοθεσία “, ανέφερε, “απαγορεύει την απευθείας απόληψη του νερού από τη λίμνη. Είναι κάτι που ως Φορέα μας απασχολεί ιδιαίτερα, αν και για ορισμένες περιπτώσεις αναγνωρίζονται υφιστάμενα δικαιώματα. Όποτε όμως προσπαθήσαμε να βρούμε στοιχεία, κυρίως των τοπικών ΤΟΕΒ για τις ποσότητες νερού που αντλούνται δεν βρήκαμε ανταπόκριση. Η δημιουργία μιας ιχθυόσκαλας είναι απαραίτητη για να μπορούμε να ελέγξουμε τις ποσότητες και τα είδη των ψαριών. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρχουν κάποια σημεία ελλιμενισμού των σκαφών. Υπήρχε και κάποιο πρόγραμμα για την κατασκευή τεσσάρων προβλητών στην λίμνη, που θα διευκόλυναν τους αλιείς, αλλά θα βοηθούσαν και για λόγους αναψυχής, αλλά ποτέ δεν έγιναν”.
Κάνοντας γνωστό το θέμα των αδειών των επαγγελματιών αλιέων η κ. Μπόμπορη επισήμανε πως: “χρειάζεται επικαιροποίηση των όρων με βάση τους οποίους δίνονται οι άδειες στους αλιείς. Έχουμε επίσημα περισσότερες από 60 επαγγελματικές άδειες, αλλά ούτε οι μισοί δεν ασχολούνται συστηματικά με την αλιεία. Σήμερα, μόνον 8-9 άτομα είναι συστηματικοί που ψαρεύουν καθόλη τη διάρκεια του έτους, ενώ άλλοι 20 ψαρεύουν ευκαιριακά. Επίσης, η ερασιτεχνική αλιεία μας έχει απασχολήσει σε μεγάλο βαθμό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα έγκειται στην περίοδο που η λίμνη κλείνει. Κάθε χρόνο δηλαδή, και για περίπου 50 ημέρες, απαγορεύεται η αλιεία για όλους. Ωστόσο, οι ερασιτέχνες αλιείς πηγαίνουν και ψαρεύουν κρυφά. Έτσι κάνουν μεγάλο κακό. Εκείνη την περίοδο ως φορέας εντείνουμε την αστυνόμευση της περιοχής για να μπορέσουμε να περιορίσουμε αυτές τις δραστηριότητες”.
