Τα νέα δεδομένα στην ΑΟΖ της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας, ακόμα κι αν αυτή δεν έχει θεσπίσει ακόμα, έχουν αλλάξει την όλη προσέγγιση μας για την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή δεν εμφανίζεται πια ως ένα μέρος της Μεσογείου και μόνο, αλλά ως ένας ενεργειακός πόλος έλξης. Έτσι ακόμα και αυτοί που προωθούν τα θέματα της ΑΟΖ τόσα χρόνια δεν είχαν υπολογίσει αυτές τις εξελίξεις. Είχαν μείνει εγκλωβισμένοι σε μια κομματική προσέγγιση που δεν οδηγούσε πουθενά όπως το απέδειξε και η ιστορία. Στην πραγματικότητα η ΑΟΖ έγινε δυναμική μόνο με την εισαγωγή της στρατηγικής και της ενέργειας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο άλλαξε και το ίδιο το όραμα. Διότι από ένα θέμα που βρισκόταν τόσα χρόνια στο περιθώριο λόγω απώλειας στρατηγικής των πολιτικών και των ειδικών, και έδινε την εντύπωση ότι είναι καθαρά τεχνικό, είναι πλέον τώρα ένα κυρίαρχο θέμα που αφορά τους λαούς και μάλιστα με μεγάλο ενδιαφέρον λόγω συμφερόντων που έχουν κοινά στοιχεία. Οι ανακαλύψεις των κοιτασμάτων Ταμάρ, Λεβιάθαν και Αφροδίτη είχαν προετοιμάσει το έδαφος. Αλλά αυτή του κοιτάσματος Ζορ ήρθε να ανατρέψει όλα τα κλασσικά δεδομένα και να αναδείξει νέου τύπου κοιτασμάτων που έχουν γεωλογικές δομές που βασίζονται σε καρστικό ασβεστόλιθο. Αυτή η αλλαγή φάσης προκάλεσε μια νέα δυναμική που αποδεικνύεται και με τον τρίτο γύρο αδειοδότησης της Κύπρου που αφορούσε τα θαλάσσια οικόπεδα 6,8,10 με τις εταιρείες Eni, Total, Exxon Mobil και Qatar Petroleum, αλλά και την επίσημη αίτηση της κοινοπραξίας Ελληνικών Πετρελαίων, Total και Exxon Mobil Νότια της Κρήτης. Έτσι η ΑΟΖ έχει αναβαθμιστεί ενεργειακά και στρατηγικά.
Πηγή: energypress.gr
