Σε μπρα ντε φερ μεταξύ της κυβέρνησης και των δυνητικών επενδυτών με διαιτητή την Κομισιόν εξελίσσεται η πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Η «μάχη» θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι τις αρχές φθινοπώρου που θα ξεκινήσει το market test, οπότε όλες οι πλευρές θα ανοίξουν τα χαρτιά τους.
Η πλευρά της ΔΕΗ με τη συνδρομή της McKinsey παρέδωσε στο υπουργείο την περίφημη λίστα των προς πώληση μονάδων και το υπουργείο με τη σειρά του την παρέδωσε στις Βρυξέλλες από την περασμένη εβδομάδα όπου και βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις για την οριστικοποίηση και έγκρισή της από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε. (DGcomp).
Η λίστα που έφτασε στις Βρυξέλλες ισοδυναμεί με το λιγότερο κακό σενάριο για τη ΔΕΗ, αφού αφήνει εκτός τα ισχυρά assets του Αγ. Δημητρίου και της Μεγαλόπολης, όπως και την υπό κατασκευήν μονάδα της Πτολεμαΐδας. Η λίστα περιλαμβάνει τη Μελίτη 1 της Φλώρινας (330 ΜW) που συγκαταλέγεται στις αποδοτικές μονάδες της ΔΕΗ, την άδεια για τη Μελίτη 2 (450 ΜW) και τις δύο μονάδες του ΑΗΣ Αμυνταίου (550 MW). Οι μονάδες συνοδεύονται από τα ορυχεία του Αμυνταίου που… κατέρρευσαν πρόσφατα, της Λακκιάς και της Βεύης. Τα ποσοστά των προς πώληση μονάδων και ορυχείων καλύπτουν τη μνημονιακή δέσμευση για αποεπένδυση περίπου 40% του λιγνιτικού δυναμικού της ΔΕΗ. Οι μονάδες που διατίθενται προς πώληση αντιστοιχούν στο 36% της λιγνιτικής παραγωγής και τα ορυχεία στο 42%.
Αυτό που εξετάζει η DGcomp προκειμένου να εγκρίνει τη λίστα είναι εάν καλύπτεται και η δέσμευση για διάθεση μονάδων που θα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά ως προς την απόδοση και τη διάρκεια ζωής με το εναπομείναν δυναμικό της ΔΕΗ. Η εκτίμηση των επενδυτών, τουλάχιστον όσων δραστηριοποιούνται στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού που είναι και οι βασικοί αποδέκτες του «πωλητηρίου», είναι ότι η συγκεκριμένη λίστα δεν καλύπτει τη δεύτερη αυτή δέσμευση του μνημονίου. Οι ενστάσεις των επενδυτών επικεντρώνονται στις μονάδες του Αμυνταίου που έχουν διάρκεια ζωής μέχρι το 2020 και για να διασφαλίσουν περαιτέρω χρόνο χρειάζονται επενδύσεις της τάξεως των 100 εκατ. ευρώ και στη δεύτερη μονάδα της Μελίτης, που ουσιαστικά αφορά σε 450 MW αδειοδοτημένα και όχι εγκατεστημένα. Δηλαδή δεν υπάρχει μονάδα, αλλά μόνο άδεια. Είναι κοινή η εκτίμηση της επενδυτικής πλευράς ότι το συγκεκριμένο μείγμα δεν είναι ελκυστικό. Είναι επίσης κοινή η τοποθέτηση ότι κανείς Ευρωπαίος δεν επενδύει στον λιγνίτη λόγω της πολιτικής απανθρακοποίησης που ακολουθεί η Ε.Ε. Η τοποθέτηση αυτή όμως διατυπώνεται περισσότερο ως μια θέση αρχής παρά ως οριστική επενδυτική απόφαση. Αντιθέτως, η αίσθηση που αποκομίζει κανείς μιλώντας με τους ενδιαφερόμενους επενδυτές είναι ότι υπό όρους και προϋποθέσεις θα εξέταζαν την συμμετοχή τους στο market test του Σεπτεμβρίου.
Στο σύνολό τους οι επενδυτές δεν κρύβουν το ενδιαφέρον τους για τα υδροηλεκτρικά, με κάποιους μάλιστα να εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι στο τέλος της ημέρας η ΔΕΗ θα υποχρεωθεί να βάλει πωλητήριο και σε υδροηλεκτρικές μονάδες. «To πρόβλημα του ανταγωνισμού δεν λύνεται όσο η ΔΕΗ κρατάει το μονοπώλιο στα υδροηλεκτρικά» τονίζει στέλεχος μεγάλης ξένης εταιρείας που δραστηριοποιείται στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού. Το όποιο ενδιαφέρον για τα λιγνιτικά της ΔΕΗ συνδέεται αυτόματα για τους εγχώριους επενδυτές με το τίμημα το οποίο το προσδιορίζουν από χαμηλό για μονάδες σαν τη Μελίτη έως συμβολικό για τις μονάδες του Αμυνταίου.
Αυτό που επίσης αντιλαμβάνεται κανείς στις συζητήσεις με τους εγχώριους επενδυτές είναι ότι όλοι θα προτιμούσαν να αποτύχει το market test του Σεπτεμβρίου για να ακολουθήσει η πώληση των υδροηλεκτρικών. Η αποτυχία όμως εξαρτάται από τη συμμετοχή των επενδυτών σε αυτό και επειδή κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τη στάση που θα κρατήσει ο ανταγωνιστής του, αλλά και την πιθανή συμμετοχή ξένων επενδυτών, δεν κλείνουν την πόρτα στον λιγνίτη ακόμη και εάν «χωρίς λίγο νεράκι δεν καταπίνεται εύκολα» κατά τη χαρακτηριστική φράση εκπροσώπου μεγάλης εταιρείας.
Πηγή: Καθημερινή
