Μπορούν να γίνουν τα ξενοδοχεία στην Ελλάδα zero waste, δηλαδή να φτάσουν σε σημείο που να μην παράγουν καθόλου απόβλητα; “Όσο κι αν μοιάζει ανέφικτο, είναι κάτι που μπορεί να γίνει αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές και η υποστήριξη από την πολιτεία”, απαντά ο πολιτικός μηχανικός Στρατής Μυλωνάς, σύμβουλος σε ζητήματα αειφόρου Τουρισμού και συνεργάτης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ).
Μιλώντας στο Διεθνές Συνέδριο “ECOCITY FORUM 2018” για την Κυκλική Οικονομία στις Έξυπνες Πόλεις με θέμα: “Διαχείριση αποβλήτων, ανακύκλωση, κυκλική οικονομία στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις – Η ελληνική πραγματικότητα”, ο κ. Μυλωνάς, υπογράμμισε, πως ναι μεν υπάρχουν ξενοδοχειακές μονάδες οι οποίες λειτουργούν ως παράδειγμα στη διαχείριση αποβλήτων, αλλά είναι πολύ λίγες.
“Πρόκειται για μεγάλες επιχειρήσεις που διαθέτουν το κεφάλαιο να δημιουργήσουν τις υποδομές”, είπε ο κ. Μυλωνάς. “Οι μικρότερες επιχειρήσεις χρειάζονται υποστήριξη”, προσθέτει.
“Ωστόσο, σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΤΕ, τα ποσοστά ανακύκλωσης στην Ελλάδα είναι ακόμη πολύ χαμηλά” επισημαίνει και προσθέτει: “Μόνο το 20% των συνολικών απορριμάτων στον τομέα του τουρισμού (ξενοδοχεία και εστίαση) ανακυκλώνεται.
Επίσης, συχνά δημιουργούνται σημαντικά προβλήματα σε πολλές τουριστικές περιοχές και τοπικές κοινωνίες λόγω της μη αποτελεσματικής διαχείρισης των αποβλήτων από τις δημοτικές αρχές.
Για το λόγο αυτό, σύμφωνα με τον κ.Μυλωνά, η χώρα μας παρουσιάζει μια κακή εικόνα στο εξωτερικό ενώ αυξάνονται τα παράπονα λόγω των σκουπιδιών σε τουριστικές περιοχές”.
Η πρόκληση ωστόσο, είναι μεγάλη για το πώς και εαν η Ελλάδα καταφέρει να ανταπεξέλθει στα δεδομένα που ορίζει η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, καθώς τα ποσοστά ανακύκλωσης πρέπει να φτάσουν στο 50% το 2020, το 55% μέχρι το 2025, το 60% μέχρι το 2030 και το 65% μέχρι το 2035.
Στη χώρα μας, όπως δείχνουν τα πολύ πρόσφατα στοιχεία του ΣΕΤΕ, τα απορρίμματα ανά διανυκτέρευση (οργανικά κ μη οργανικά) αγγίζουν τα 1,5-2,5 κιλά, ενώ η συνολική παραγωγή αποβλήτων το χρόνο υπολογίζεται στους 500.000 – 600.000 τόνους.
Όπως όμως αναφέρει ο κ.Μυλωνάς, η σύσταση των αποβλήτων των τουριστικών επιχειρήσεων είναι έως 60% υλικά συσκευασίας και το υπόλοιπο οργανικό απόβλητο. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν το σύνολο των αποβλήτων των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων μπορεί να διαχειριστεί και αξιοποιηθεί.
Οι λύσεις που προτείνει αφορούν στη δημιουργία συμβατών υποδομών με τις σύγχρονες απαιτήσεις της διαχείρισης των αποβλήτων (στερεών και υγρών), τη θέσπιση κινήτρων και αντικινήτρων, δηλαδή την εφαρμογή της αρχής ο ρυπαίνων πληρώνει (ευρωπαϊκά το μέτρο έχει πετύχει) και τη θέσπιση φορολογικών κινήτρων στις επιχειρήσεις για τη δημιουργία περιβαλλοντικών υποδομών. Επίσης, είναι σημαντικό να καλλιεργηθεί η κουλτούρα της βιώσιμης ανάπτυξης, να ενισχυθεί το θεσμικό πλαίσιο με αυστηρούς όρους σε θέματα διαχείρισης αποβλήτων και να θεσπιστούν ειδικές απαγορεύεσεις σε τουριστικές περιοχές (π.χ. απαγόρευση πλαστικού).
Συγχρόνως να γίνει αξιοποίηση των επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων και σχεδιασμός στρατηγικών zero waste.
Μέχρι σήμερα, όπως σημείωσε ο Γιώργος Δρακόπουλος, Διευθύνων σύμβουλος της Tourism Generis, η τουριστική πολιτική εκινείτο, θεωρητικά τουλάχιστον, σε ένα πλαίσιο μεγιστοποίησης των οικονομικών ωφελειών, ελαχιστοποίησης των κοινωνικών επιπτώσεων και διαφύλαξης – προστασίας του περιβάλλοντος.
“Ο προσανατολισμός αυτός, πρέπει να διαφοροποιηθεί και να εναρμονιστεί με τη φιλοσοφία των σκοπών της αειφόρου ανάπτυξης (sustainable development goals), που έχουν θέσει τα Ηνωμένα Έθνη και έχουν αναδειχθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού”, πρόσθεσε.
Σημειώνεται, ότι τη συζήτηση συντόνισε ο Πρόεδρος της ΠΟΞ Γρηγόρης Τάσιος, ο οποίος επεσήμανε πως παρατηρεί τα τελευταία χρόνια αυξανόμενο ενδιαφέρον των ξενοδόχων για θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.
