Μέχρι και 1,75 ευρώ κόστισε η κάθε κιλοβατώρα που καταναλώθηκε σε ελληνικό νησί, ίσως η ακριβότερη που έχει καταγραφεί, ενώ το κόστος κιλοβατώρας στα μικρά νησιά με λίγους κατοίκους κυμαίνεται συνήθως από μισό έως ένα ευρώ.
Το υψηλό κόστος στα νησιά αυτά επιμερίζεται και επιβαρύνει το σύνολο των καταναλωτών μέσω των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας, ώστε οι κάτοικοι των νησιών να απολαμβάνουν τις ίδιες τιμές με αυτούς του ηπειρωτικού συστήματος παρά το υψηλότερο κόστος, λόγω της αποκλειστικής χρήσης πετρελαίου. Η επιβάρυνση αυτή πρωτίστως για τα μικρά ακριτικά νησιά είναι και η μόνη που θα μπορούσε αγόγγυστα να πληρώνει ο καταναλωτής, αφού το τελικό ποσό συνήθως είναι λίγες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ η παραμονή των ακριτών στους τόπους τους, θα πρέπει να ενισχύεται με κάθε τρόπο.
Πόσο όμως δικαιολογείται να επιβαρύνεται ο κάθε καταναλωτής με το υψηλό κόστος ηλεκτροπαραγωγής για νησιά όπως οι Κυκλάδες, η Κρήτη και άλλα, που θα έπρεπε να έχουν συνδεθεί με το ηπειρωτικό σύστημα εδώ και χρόνια, ώστε να απαλλαγούν από τη λειτουργία των πετρελαιοκίνητων μονάδων και τη ρύπανση που προκαλούν και οι καταναλωτές της υπόλοιπης χώρας με εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο.
Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας που επικυρώνει την κατανομή των επιπλέον επιβαρύνσεων που προκαλεί η ηλεκτροδότηση από τη ΔΕΗ των νησιών για το 2012, και 2013, πέρυσι απαιτήθηκαν 771,2 εκατομμύρια και το 2012 783,97 εκατομμύρια ευρώ. Πάνω από το μισό του ποσού αυτού και τις δύο χρονιές αφορούσε την Κρήτη η ηλεκτροπαραγωγή της οποίας επιβάρυνε τους καταναλωτές με 415,6 και 388,6 εκατομμύρια τις δύο χρονιές.
Μάλιστα όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, το ποσό αυτό θα ήταν ακόμη υψηλότερο, αν δεν ήταν εγκατεστημένα στο νησί αιολικά πάρκα, τα οποία, για τις κιλοβατώρες που παράγουν, αμείβονται με λιγότερο από το μισό του κόστους ηλεκτροπαραγωγής από πετρέλαιο δηλαδή με 9-10 λεπτά την κιλοβατώρα, έναντι 24 και 22,3 λεπτών που είναι το μέσο κόστος στην Κρήτη για το 2012 και 2013. Το ίδιο ισχύει και σε ορισμένα ακόμη νησιά όπως στο σύστημα της Πάρου (Πάρος, Νάξος, Αντίπαρος, Ηρακλειά κλπ) όπου η παραγωγή των ΑΠΕ καλύπτει πάνω από 20% της ετήσιας κατανάλωσης. Έτσι ενώ η Μύκονος για παράδειγμα έχει πολύ μικρότερο μόνιμο πληθυσμό από την Πάρο τη Νάξο και τα άλλα νησιά του συγκεκριμένου συστήματος, λόγω της πλήρους απουσίας ΑΠΕ στο νησί, επιβαρύνει τις ΥΚΩ (και το σύνολο των καταναλωτών) με πολλαπλάσια ποσά, όπως φαίνεται στους πίνακες.
Από τους πίνακες που παρατίθενται, γίνεται επίσης κατανοητό, το πόσο γρήγορα μπορεί να αποσβεστεί το κόστος των διασυνδέσεων των νησιών. Παράδειγμα η διασύνδεση των Κυκλάδων (στην ουσία περιλαμβάνει μόνο τα νησιά Σύρο, Πάρο, Μύκονο καθώς η Άνδρος και η Τήνος ήδη τροφοδοτούνται μέσω Εύβοιας), η οποία με βάση τα αποτελέσματα του διαγωνισμού του ΑΔΜΗΕ έχει κοστολογηθεί στα 240 εκατομμύρια Ευρώ.
Τα τρία μη διασυνδεμένα νησιά, επιβαρύνουν κάθε χρόνο τους καταναλωτές με 64 εκατομμύρια Ευρώ (Σύρος περ. 14 εκατ. Πάρος περ. 21 εκατ. και Μύκονος περ. 29 εκατ.).
Έτσι σε περίπου τέσσερα χρόνια η συγκεκριμένη επένδυση «έχει βγάλει τα λεφτά της». Το ίδιο ισχύει και για την Κρήτη που το κόστος διασύνδεσης ύψους 1-1,5 δισ. ευρώ όπως υπολογίζεται, με τις σημερινές τιμές πετρελαίου μπορεί να αποσβεστεί σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια.
