Οι “πράσινες” κοινότητες μπορούν να μας δείξουν το δρόμο της μετάβασης σε μια καθαρή ενεργειακή οικονομία μηδενικών ρύπων.
Αξίζει να γνωρίσετε τι κατάφεραν το Κιζέλιτσε στην Πολωνία, το Ελ Ιέρο στα Κανάρια Νησιά, η μικρή πόλη Φέλντχαϊμ και το κρατίδιο Σλέσβιχ-Χολστάιν στη Γερμανία.
Τον στόχο για ηλεκτροδότηση εξολοκλήρου από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας φαίνεται ότι επιτυγχάνει και μια αμερικανική πόλη: τοΜπέρλιγκτον, στη μικρή Πολιτεία Βερμόντ των βορειοανατολικών ΗΠΑ, στα σύνορα με τον Καναδά.
Το Μπέρλινγκτον, μια μικρή πόλη 42.000 κατοίκων πριν από δέκα χρόνια έθεσε στόχο να καλύψει το σύνολο των ενεργειακών της αναγκών από ΑΠΕ.
Η πρόσφατη εξαγορά μιας υδροηλεκτρικής μονάδας ισχύος 7,4 Μεγαβάτ στον ποταμό Γουινούσκι, στα όρια της πόλης, από την τοπική εταιρεία ηλεκτρισμού σηματοδότησε τη μετάβαση του Μπέρλινγκτον σε μια ενεργειακή οικονομία μηδενικών εκπομπών ρύπων.
Το υδροηλεκτρικό θα συνδυαστεί με τα εν λειτουργία αιολικά πάρκα, αλλά και μια μονάδα βιομάζας που τροφοδοτείται από τα υπολείμματα παραγωγής της τοπικής βιομηχανίας ξυλείας (ροκανίδια, πριονίδι κλπ).
Η μόνη περίσταση στην οποία το Μπέρλινγκτον θα αναγκαστεί να αντλήσει ενέργεια από βρώμικες πηγές είναι σε περίπτωση πολύ χαμηλής αιολικής παραγωγής.
Η Πολιτεία του Βερμόντ έχει δεσμευτεί να καλύψει το 90% των ενεργειακών της αναγκών από ΑΠΕ ως το 2050 συμπεριλαμβανομένων της ηλεκτροδότησης, της θέρμανσης και των δημόσιων μεταφορών.
Το Μπέρλινγκτον δεσμεύτηκε για ΑΠΕ 100% όταν οι Αρχές της πόλεις μελέτησαν τους αριθμούς και διαπίστωσαν ότι ο στόχος αυτός ήταν οικονομικά βιώσιμος, δίχως οι κάτοικοι να επιβαρυνθούν επιπλέον για το καθαρό ρεύμα.
Οι σκεπτικιστές επισημαίνουν ότι η πόλη εξαρτάται ακόμα από τα ορυκτά καύσιμα όταν οι ΑΠΕ δεν επαρκούν λόγω της διαλείπουσας παραγωγής των τεχνολογιών, ειδικά των αιολικών. Αυτό όμως που δεν λένε είναι ότι όταν υπάρχει πλεόνασμα ενέργειας από ΑΠΕ αυτό πωλείται πίσω στο δίκτυο με αποτέλεσμα το καθαρό ενεργειακό ισοζύγιο της πόλης να είναι θετικό.
Η πόλη εμπορεύεται επίσης δικαιώματα ανανεώσιμης ενέργειας με κέρδος σε άλλες περιοχές της Νέας Αγγλίας και τα αγοράζει πίσω από φθηνότερες πηγές. Η πρακτική αυτή επιτρέπει στην εταιρεία ηλεκτρισμού του Μπέρλινγκτον να διατηρήσει σε χαμηλά και σταθερά επίπεδα τις τιμές του ρεύματος.
Σε κάθε περίπτωση η πόλη του Μπέρλινγκτον μαζί με άλλες ανά τον κόσμο πρέπει να αποτελέσειυπόδειγμα πράσινης ανάπτυξης.
Οι συγκρίσεις δε με την ελληνική πραγματικότητα είναι και σε αυτή την περίπτωση ανώφελες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα κατηγορηθούμε ως “αιθεροβάμονες”.
