Η Λιβύη έχασε σχεδόν ένα δισεκατομμύριο δολάρια λόγω του αποκλεισμού εδώ και τρεις εβδομάδες των μεγαλύτερων πετρελαιοπηγών και τερματικών σταθμών πετρελαίου της χώρας, κάτι που προκάλεσε πτώση της παραγωγής κατά τουλάχιστον 80%, ανακοίνωσε η Εθνική Εταιρία Πετρελαίου.
Από τις 18 Ιανουαρίου — ημερομηνία του αποκλεισμού από ομάδες συμμαχικές του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης, των μεγαλύτερων πετρελαϊκών τερματικών σταθμών της ανατολικής Λιβύης — έως τις 3 Φεβρουαρίου, “η παραγωγή που ξεπερνούσε το 1,2 εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως πέρασε στα 187.000 βαρέλια”, ανακοίνωσε η NOC στην ιστοσελίδα της.
Η αναστολή των εξαγωγών από τους τερματικούς σταθμούς της “πετρελαϊκής ημισελήνου” — Μπρέγκα, Ρας Λανούφ, αλ-Σέντρα, αλ-Χαρίγκα και Ζουιτίνα — έγινε την παραμονή της διεθνούς συνόδου κορυφής στο Βερολίνο στις 19 Ιανουαρίου που ζήτησε να τερματιστεί η εξωτερική ανάμιξη και να επαναληφθεί η ειρηνευτική διαδικασία.
Αυτή η αναστολή προκάλεσε σύμφωνα με εκτιμήσεις απώλειες ύψους 931 εκατομμυρίων δολαρίων”, δηλαδή 845 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με τη NOC, που ζήτησε “να τεθεί τέλος στο ανεύθυνο κλείσιμο κατά παράβαση των νόμων” και την “άμεση” επανάληψη των επιχειρήσεων παραγωγής.
Η NOC είχε επίσης εκφράσει λύπη για τις κλειστές βάνες ενός σταθμού άντλησης στη νοτιοδυτική πλευρά της χώρας, οδηγώντας στη διακοπή της παραγωγής σε δύο σημαντικές πετρελαιοπηγές αλ-Σαράρα και αλ-Φιλ.
Η διακοπή των εξαγωγών του μαύρου χρυσού, που αντιπροσωπεύουν σχεδόν τη μοναδική πηγή εσόδων για τους Λίβυους, περιγράφεται από τους υποστηρικτές του Χάφταρ ως ένα μέτρο διαμαρτυρίας κατά της τουρκικής επέμβασης για την υποστήριξη της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας (GNA), που έχει την έδρα της στην Τρίπολη και αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ.
Από την πλευρά του, ο στρατάρχης Χάφταρ που υποστηρίζεται κυρίως από τη Ρωσία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο, διεξάγει από τις 4 Απριλίου επιχείρηση για να καταλάβει την Τρίπολη.
Ο ΟΗΕ, οι πρεσβείες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και η αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λιβύη ζήτησαν τον Ιανουάριο την “άμεση” επανάληψη των πετρελαϊκών επιχειρήσεων, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο επιδείνωσης της ανθρωπιστικής κατάστασης στη Λιβύη.
Η παραγωγή είχε ήδη κάνει βουτιά, πέφτοντας σε λιγότερα από 500.000 βαρέλια ημερησίως μεταξύ 2014 και 2016 εξαιτίας των βιαιοτήτων που σημειώνονταν γύρω από τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις και μιας μάχης επιρροής μεταξύ αντίπαλων ομάδων που ήθελαν να βάλουν χέρι στην κύρια πηγή εσόδων της χώρας, η οποία βυθίστηκε στο χάος μετά την πτώση το 2011 του Μουάμαρ Καντάφι.
