Γράφει ο Αλέξανδρος Δαλέκος
Η υπογραφή μεταξύ Μόσχας και Κίνας μίας συμφωνίας για την τροφοδοσία του διψασμένου για ενέργεια «κινεζικού δράκου» με ρωσικό φυσικό αέριο από τη δυτική Σιβηρία αποτελεί εκ πρώτης όψεως μία κολοσσιαία εμπορική συμφωνία στο πλαίσιο της προσπάθειας του Βλαντίμιρ Πούτιν να πάψει να εξαρτάται τόσο πολύ από την ευρωπαϊκή αγορά και να στραφεί στην Ασία. Πέραν αυτού όμως, η κίνησή του έχει ευρύτερη σημασία, ακριβώς τη στιγμή που ο Μπαράκ Ομπάμα προσπαθεί να υλοποιήσει πρακτικά τη στροφή προς την Ασία που έχει ήδη προαναγγείλει.
Η συμφωνία που υπέγραψε ο Βλαντίμιρ Πούτιν με τον κινέζο πρόεδρο Ξι Ζινπίνγκ στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του APEC στο Πεκίνο αυτές τις ημέρες προβλέπει ότι η Gazprom θα πουλήσει στην κινεζική κρατική εταιρεία πετρελαίου CNPC 30 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου ετησίως. Η ποσότητα αυτή προστίθεται στα 38 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως προς 400 δις. δολάρια που είχε υπογραφεί τον περασμένο Μάιο. Η διαφορά όμως είναι ότι το αέριο της δυτικής Σιβηρίας είναι αυτό που σήμερα κατευθύνεται με αγωγούς στην Ευρώπη.
Η κίνηση Πούτιν έχει ήδη απασχολήσει έντονα τις Ηνωμένες Πολιτείες, στις οποίες αυτή την περίοδο διεξάγεται μία αναθεώρηση της πολιτικής έναντι της Ρωσίας. Η νέα πολιτική επιδιώκει να απαντήσει στις νέες προκλήσεις της προεδρίας Πούτιν, προσπαθώντας την ίδια στιγμή να διατηρήσει θύλακες συνεργασίες με τη Μόσχα σε τομείς όπως η τρομοκρατία, το Ιράν και η διάδοση των πυρηνικών όπλων.
Δεν είναι λίγοι όσοι στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι η ενέργεια προσφέρει αμοιβαία οφέλη και μπορεί να αποτελέσει θεμέλιο λίθο της σινορωσικής συνεργασίας. Άλλοι εκτιμούν ότι η μία πλευρά θα χρησιμοποιήσει την άλλη, λείπει όμως η εμπιστοσύνη. Οι οικονομικές σχέσεις έχουν ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια αλλά το σημείο που ίσως ενώνει τους Πούτιν και Ξι περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο είναι η απέχθειά τους έναντι προσπαθειών ανάμιξης της Δύσης στις σφαίρες επιρροής τους. Η κρίση στην Ουκρανία και οι πρόσφατες ταραχές στο Χονγκ Κονγκ φαίνεται ότι ερμηνεύονται από κοινό πρίσμα σε Μόσχα και Πεκίνο και αυτό τους φέρνει πιο κοντά.
