Ένας πυρηνικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας έχει αντίστοιχη ισχύ με ένα τεράστιο αιολικό πάρκο που αποτελείται από 4.000 ανεμογεννήτριες, επισημαίνει ο Διεθνής Οργανισμός Πυρηνικής Ενέργειας για να καταδείξει την υψηλότερη αποδοτικότητα τωνατομικών αντιδραστήρων έναντι των τεχνολογιών ΑΠΕ.
Την επιλογή της πυρηνικής ενέργειας ως την κυρίαρχη ενεργειακή πηγή χαμηλών εκπομπών προκρίνουν μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί και έγκριτοι φορείς όπως η Διακυβερνητική Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα (IPCC) και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες δεν εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα ή άλλα αέρια του θερμοκηπίου. Ενσωματώνουν αυτούς τους ρύπους στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα του κύκλου ζωής τους -καθώς καταναλώνονται ορυκτά καύσιμα για την εξόρυξη ουρανίου και την κατασκευή πυρηνικών σταθμών- όπως άλλωστε συμβαίνει και στην κατασκευήανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών πάνελ.
Η IPCC εκτιμά ότι τα πυρηνικά εργοστάσια εκπέμπουν μόλις 16 γραμμάρια ισοδυνάμου του διοξειδίου του άνθρακα ανά Κιλοβατώρα, όσο περίπου οι ανεμογεννήτριες.
Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας για την υποκατάσταση των ορυκτών καυσίμων περιλαμβάνεται σε όλα τα σενάρια της IPCC για τη συγκράτηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Για να επιτευχθεί ο στόχος των 2 βαθμών Κελσίου για την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη έως το τέλος του αιώνα, το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών και της πυρηνικής ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή πρέπει να αυξηθεί από το 30% σήμερα στο 80% το 2050, εκτιμά η διακυβερνητική επιτροπή.
Ο Τζέιμς Χάνσεν της NASA, ένας εκ των κορυφαίων κλιματικών επιστημόνων στον κόσμο, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) ότι «η λύση στο πρόβλημα του κλίματος είναι η ηλεκτρική ενέργεια χωρίς άνθρακα. Και δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσουν σε αυτό το σημείο η Κίνα και η Ινδία [δηλαδή οι μεγαλύτεροι ρυπαντές] χωρίς την πυρηνική ενέργεια».
Οι ΑΠΕ δεν επαρκούν κατά την άποψη του Χάνσεν διότι παρουσιάζουν μειονεκτήματα όπως το υψηλό κόστος, η αδυναμία αποθήκευσης της παραγόμενης ενέργειας και η ασυμβατότητα με τα υφιστάμενα δίκτυα ηλεκτροδότησης.
Από την πλευρά του, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ)υποστηρίζει ότι για την επίτευξη του στόχου συγκράτησης της παγκόσμιας υπερθέρμανσης στους δύο βαθμούς Κελσίου συγκριτικά με την προβιομηχανική εποχή ως το 2100 απαιτεί αύξηση της συνολικής ισχύος των πυρηνικών σταθμών από τα 396 Γιγαβάτ σήμερα στα 930 Γιγαβάτ το 2030, μια επένδυση ύψους 4 τρισ. Ευρώ.
—Ο αντίλογος
Στην ενδεχόμενη αύξηση ισχύος της πυρηνικής ενέργειας αντιδρούν διεθνείς περιβαλλοντικές οργανώσεις διότι από τη μια ελλοχεύει κίνδυνος ολέθριου ατυχήματος και από την άλλη δεν υφίστανται βιώσιμες και ασφαλείς μέθοδοι διαχείρισης των πυρηνικών αποβλήτων (τώρα κάτι προσπαθούν να κάνουν στη Φινλανδία).
«Από τα ορυχεία ουρανίου μέχρι τα πυρηνικά απόβλητα, συμπεριλαμβανομένης της ραδιενεργού και χημικής ρύπανσης από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, κάθε φάση του πυρηνικού κύκλου φέρνει ρύπανση» αναφέρεται σε έκθεση της γαλλικής ερευνητικής υπηρεσίας WISE που συντάχθηκε για λογαριασμό της Greenpeace και άλλων οργανώσεων.
Παρόλα αυτά, η καύση των ορυκτών καυσίμων σκοτώνει πολύ περισσότερους ανθρώπους από την πυρηνική ενέργεια με 7 εκατομμύρια θύματα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης κάθε χρόνο.
