Οι ρυπογόνες ουσίες στα ποτάμια και σε άλλες υδάτινες μάζες αποτελούν σοβαρό πρόβλημα στη θαλάσσια ζωή αλλά και στον ίδιο τον άνθρωπο. Η απομάκρυνσή τους από το έδαφος μπορεί να είναι μια πολύ ακριβή διαδικασία, που απαιτεί ενέργεια από ορυκτά καύσιμα επομένως επιπλέον κόστος και μόλυνση του περιβάλλοντος. Συνεπώς, η χρήση φυτών για την απομάκρυνση των βλαβερών αυτών ουσιών, μια διαδικασία γνωστή ως φυτοθεραπεία εδάφους, γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλή παγκοσμίως.
Η φυτοθεραπεία εδάφους δεν είναι απλά περισσότερο φιλική προς το περιβάλλον σε σύγκριση με τις συμβατικές μεθόδους, είναι και πιο οικονομική. Σ’ αυτήν χρησιμοποιούνται οργανισμοί που φωτοσυνθέτουν και απομακρύνουν ρυπογόνες ουσίες, όπως είναι τα βαριά μέταλλα. Ο μηχανισμός της απομάκρυνσης είναι συνδυασμός προσρόφησης (οι ρυπογόνες ουσίες προσκολλούν στην επιφάνεια των ριζών) και απορρόφησης (οι ουσίες απορροφούνται από το μεταφορικό σύστημα των φυτών) των μετάλλων μέσω του ριζικού συστήματος.
Η φυτοθεραπεία εδάφους έχει εφαρμοστεί και στο παρελθόν για τον καθαρισμό ποταμών της Βρετανίας. Αυτή τη φορά όμως χρησιμοποιήθηκε το φυτό υάκινθος του νερού. Η καταγωγή του φυτού είναι η Νότιος Αμερική και είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται σε εύκρατο κλίμα του βόρειου ημισφαιρίου.
«Ξεριζώνοντας» τη μόλυνση
Ο υάκινθος αυτός τοποθετήθηκε σε έναν παραπόταμο του Tawe στο Σουόνσι. Πρόκειται για την καρδιά της παγκόσμιας παραγωγής χαλκού κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα. Επομένως προκλήθηκε έντονη ρύπανση από εκατομμύρια τόνους αποβλήτων χαλκού και ψευδαργύρου. Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει στο παρελθόν με πιο συμβατικές μεθόδους, με αφαίρεση του μολυσμένου εδάφους, σημαντικά ποσοστά των βαριών μετάλλων δεν έχουν απομακρυνθεί, επηρεάζοντας την ποιότητα του νερού του ποταμού με αποτέλεσμα να μην πληρούνται τα πρότυπα ποιότητας των υδάτων της ΕΕ.
Ο υάκινθος του νερού κατάφερε να απομακρύνει πολύ γρήγορα πολλά διαφορετικά βαριά μέταλλα, όπως κάδμιο, ψευδάργυρο, αρσενικό, μόλυβδο, χρώμιο, αλουμίνιο, μαγγάνιο και νικέλιο.
Αν και υπάρχουν μειονεκτήματα στη φυτοθεραπεία εδάφους, περιλαμβανομένου του χρόνου που χρειάζεται το φυτό για να παγιδεύσει τις ρυπογόνες ουσίες και της σωστής διαχείρισης που απαιτείται ώστε να μην εμποδίσει τη ροή του ποταμού, είναι φανερό ότι η φύση μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην αποκατάσταση της ζημιάς που προκαλεί ο άνθρωπος μέσω της βιομηχανίας.
Πηγή: The Conservation
