Λίγα οικολογικά ζητήματα προκαλούν παρόμοιες συναισθηματικές αντιδράσεις όπως συμβαίνει με τη φαλαινοθηρία. Μήπως τελικά θα δούμε ξανά χώρες να κυνηγούν φάλαινες με σκοπό το κέρδος;
Η επαγγελματική φαλαινοθηρία έχει απαγορευτεί με διεθνή συνθήκη πριν από περίπου 30 χρόνια, με αφορμή την παρολίγο εξαφάνιση κάποιων ειδών.
Η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινοθηρίας (IWC) συναντάται αυτές τις μέρες στη Βραζιλία και την επόμενη εβδομάδα θα ανακοινώσει την απόφασή της αναφορικά με το αίτημα της Ιαπωνίας για την άρση της απαγόρευσης.
Μα οι Ιάπωνες δε συνεχίζουν να σκοτώνουν τις φάλαινες;
Ναι, όμως είναι πιο περίπλοκο.
Η IWC συμφώνησε σε αναστολή του κυνηγιού το 1986, ώστε να επιτρέψει στους πληθυσμούς της φάλαινας να ανακάμψουν.
Και ενώ οι περισσότερες χώρες που ασχολούνταν με το κυνήγι πίστευαν ότι επρόκειτο για μια προσωρινή απαγόρευση, φαίνεται ότι έγινε σχεδόν μόνιμη, προς τέρψη των οικολόγων. Όμως τα κράτη που ασχολούνται παραδοσιακά με τη φαλαινοθηρία, όπως η Ιαπωνία, η Νορβηγία και η Ισλανδία που συμφωνούν ότι η φαλαινοθηρία αποτελεί μέρος του πολιτισμού τους και θα έπρεπε να τη συνεχίσουν με κάποιον βιώσιμο τρόπο.
Εκμεταλλευόμενη όμως ένα παραθυράκι της απαγόρευσης που επιτρέπει το κυνήγι φάλαινας για επιστημονικούς σκοπούς, η Ιαπωνία έπιανε από 200 μέχρι και 1200 φάλαινες το χρόνο, μεταξύ των οποίων κυοφορούντα και μικρά ζώα, για να τα δούμε τελικά να καταναλώνονται από τους «λάτρεις» τους.
Στην περίπτωση λοιπόν που δεν γίνει δεκτό το αίτημα της Ιαπωνίας για την άρση της απαγόρευσης της φαλαινοθηρίας, και αποφασίσει να εγκαταλείψει την IWC, η Ιαπωνία θα συνεχίσει να είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί διεθνείς κανόνες που προστατεύουν το γιγάντιο και συμπαθητικό αυτό θηλαστικό.
Πηγή: BBC /Andreas Illmer
