Σε δημόσια διαβούλευση τέθηκε το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης υπό την υπουργό Νίκη Κεραμέως, το οποίο η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «εκσυγχρονισμό» της αγοράς εργασίας και θωράκιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Πρόκειται για μια δέσμη ρυθμίσεων που αντλούν υλικό τόσο από τις ανάγκες των επιχειρήσεων όσο και από αιτήματα εργαζομένων, με στόχο να δημιουργηθεί ένα «σύγχρονο και διαφανές» πλαίσιο.
Ωστόσο, το κρίσιμο ερώτημα που ήδη αναδύεται είναι κατά πόσο το νέο πλαίσιο ενισχύει πραγματικά τον εργαζόμενο ή αν, πίσω από τις διακηρύξεις, ανοίγει την πόρτα για μεγαλύτερη εργοδοτική ευελιξία με αντάλλαγμα ορισμένες παροχές.
Οι θετικές όψεις: Μέτρα που ενισχύουν τον εργαζόμενο
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις που αναμφίβολα κινούνται προς την κατεύθυνση της στήριξης των εργαζομένων:
Γονικές διευκολύνσεις: Η δυνατότητα σε έναν εργαζόμενο γονέα να εργάζεται τέσσερις ημέρες και να έχει την πέμπτη μέρα ελεύθερη, για όλο τον χρόνο, είναι ένα μέτρο που ενισχύει την οικογενειακή ζωή και μειώνει την πίεση στους γονείς.
Προστασία της μητρότητας: Επέκταση των επιδομάτων και δικαιωμάτων σε περισσότερες γυναίκες, αλλά και στις ανάδοχες μητέρες.
Φορολογική θωράκιση επιδομάτων: Το επίδομα γονικής άδειας γίνεται αφορολόγητο, ανεκχώρητο και ακατάσχετο, ώστε να μην εξανεμίζεται από οφειλές ή άλλες επιβαρύνσεις.
Ασφάλεια στην εργασία: Νέες ρυθμίσεις για την υγεία και την ασφάλεια, καθώς και υποχρεωτική εκπαίδευση στις πρώτες βοήθειες, δείχνουν στροφή σε ένα πιο προστατευτικό περιβάλλον.
Ψηφιακή κάρτα εργασίας: Η ρητή απαγόρευση μείωσης αποδοχών λόγω της εφαρμογής της θεωρείται σημαντική δικλείδα για να μη χρησιμοποιηθεί εις βάρος των εργαζομένων.
Αυτά τα μέτρα συνθέτουν μια θετική εικόνα για τον εργαζόμενο και δίνουν την αίσθηση μιας προσπάθειας να «συγχρονιστεί» η Ελλάδα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα κοινωνικής πολιτικής.
Τα «γκρίζα σημεία»: Περισσότερη εργοδοτική ευελιξία
Πίσω όμως από τις προστατευτικές ρυθμίσεις, υπάρχουν διατάξεις που ανοίγουν τον δρόμο για πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας:
Υπερωρίες με 40% προσαύξηση: Η δυνατότητα σε εργαζόμενους εκ περιτροπής να δουλεύουν υπερωριακά με αυξημένες αποδοχές ακούγεται θετική, αλλά στην πράξη θεσμοθετεί την υπέρβαση των ορίων της εργασιακής ημέρας και ενδεχομένως μετατρέπει την εξαίρεση σε κανόνα.
13 ώρες εργασίας ημερησίως: Η κατ’ εξαίρεση δυνατότητα για εργασία έως 13 ώρες – έστω και με προσαύξηση – δημιουργεί ερωτήματα: είναι αυτή μια ευκαιρία για περισσότερες αποδοχές ή μια «πίεση» που θα μετατραπεί σε εργοδοτική απαίτηση;
Διευθέτηση του χρόνου εργασίας: Παρά τις θετικές πρόνοιες για γονείς, το πλαίσιο δίνει αυξημένες δυνατότητες στον εργοδότη να καθορίζει την κατανομή του χρόνου εργασίας, με κίνδυνο να περιοριστεί η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Με άλλα λόγια, το νομοσχέδιο εισάγει έναν «διπλό λόγο»: ενισχύει τα δικαιώματα σε επιδόματα και άδειες, αλλά παράλληλα διευρύνει τα περιθώρια εργοδοτικής ευελιξίας σε θέματα ωραρίου.
Ο στόχος της κυβέρνησης
Το νομοσχέδιο παρουσιάζεται ως μέρος μιας συνολικής στρατηγικής για μια αγορά εργασίας πιο προσαρμοσμένη στις ανάγκες της κοινωνίας. Στόχος είναι να στηριχθεί ο εργαζόμενος με διευρυμένα δικαιώματα, αλλά και να δοθεί ταυτόχρονα περισσότερη ευελιξία σε επιχειρήσεις και οργανισμούς.
Η κυβέρνηση υπενθυμίζει πως η ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 17 ετών, στο 7,9%, ενώ έχουν δημιουργηθεί 500.000 νέες θέσεις εργασίας. Σημαντικό είναι επίσης ότι η ποιότητα αυτών των θέσεων έχει βελτιωθεί, καθώς πάνω από 3 στους 4 εργαζόμενους απασχολούνται πλέον με πλήρη απασχόληση.
The post Αγορά εργασίας: Οι θετικές όψεις του νομοσχεδίου και τα «γκρίζα σημεία» appeared first on Newpost.gr.