Αυτή είναι μια ιστοριούλα που μου είχε κάποτε διηγηθεί ο αγαπημένος φίλος Άγγελος Μαστοράκης, Θεός σχωρέστον.
Μια ιστοριούλα με ήρωα έναν πλανόδιο πωλητή βιβλίων, κάπου εκεί στην αρχή των έιτις, στην αρχή της ανδρεϊκής οκταετίας.
Κάτι κονόμαγε ο τύπος από το γύρω γύρω όλοι στο κέντρο, όπως θυμάμαι από εκείνη την εποχή δεν ήταν μόνος του στο νταλαβεράκι, ψηνόταν το πόπολο ν’ αγοράσει βιβλία.
Τώρα μας τελείωσε κι αυτή η ψευτοδουλειά, νομίζω μόνο ένας έχει απομείνει να γυρνάει πλατεία Μαβίλη και παρυφάς Κολωνακίου, προσπαθώντας να πείσει τους καφεδόβιους ότι στις σελίδες κρύβεται η γνώση.
Δεν του πολυδίνουν σημασία…
Τέλος πάντων, πίσω στη δεκαετία του ογδόντα, ανέβαινε τη Χαριλάου Τρικούπη ο άνθρωπός μας.
Δεξί πεζοδρόμιο, φτάνει γραφεία ΠΑΣΟΚ που ήξερε κόσμο, σταματάει για μασλάτι, πάνω στο μπλα μπλα περνάει γνωστός του πράσινο στελεχό, του λέει:
“Τι κάθεσαι εδώ ρε μαλάκα, ανέβα στον τάδε όροφο. Διορίζουν”!
Κάπως ζουρλαίνεται ο πλανόδιος, κάπως αναστατώνεται, αλλά την είχε την ίντριγκα μέσα, τι να κάνει, ανέβηκε στον τάδε όροφο.
Και βλέπει μια ουρά καμιά εικοσαριά άτομα.
“Ω, ρε φίλε”, σκέφτεται, “που να περιμένεις; Θα την κάνω”!
Αλλά η περιέργεια έφαγε τη γάτα…
Οπότε έκατσε κάνα μισάωρο στο περίμενε, ήρθε η σειρά του, τον ρώτησαν ονοματεπώνυμο και αριθμό ταυτότητος, τα σημείωσαν και του έδωσαν ένα χαρτάκι.
Ένα χαρτάκι με τη νέα του θέση.
Κάπου σε έναν οργανισμό τον είχαν βολέψει, μη ρωτάτε τώρα λεπτομέρειες, ούτε καν ο Άγγελος δεν θυμόταν ύστερα από τριάντα χρόνια.
Έκατσε εκεί ο τύπος καμιά εικοσαριά μήνες, μούχλιασε, σκέβρωσε, τη ζωή του βαρέθηκε.
Κι επειδή ο δρόμος τον καλούσε, ένα ωραίο πρωί υπέβαλε την παραίτησή του και ξαναπήρε στον ώμο το μπόγο με τα βιβλία.
Έκτοτε, τα ίχνη του αγνοούνται…
Όπως αγνοείται και η πάλαι ποτέ καταπράσινη συνείδηση του Σκανδαλίδη, που δεν κώλωσε να βγει στα ραδιοκύματα του ΣΚΑΪ και να δηλώσει:
“Είμαι υπέρ του να περάσει από το Σύνταγμα η απόλυτη κατάργηση της μονιμότητας”.
Έτσι ψυχρά, ωμά και ασάλιωτα, έχε γεια Παναγιά τα μιλήσαμε, όνειρο ήτανε τα λησμονήσαμε.
Λες και δεν τιγκάρισε ο ευρύτερος δημόσιος τομέας από πράσινους διορισμούς, καρέκλες δεν είχανε να τους μπαστακώσουνε, γραφεία να τους βολέψουνε.
Λες και δεν κέρδισε ποτέ εκλογές το ΠΑΣΟΚ (μερικές και επί υπουργίας Σκανδαλίδη), βασιζόμενο στη δύναμη των διορισμών του, στο πλήθος των διορισμών του.
Αλλά μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Και σήμερα κουμάντο στον κουμπαρά κάνουν οι χθεσινοί ηττημένοι.
Τι θα κάνεις δηλαδή, θα τους πάς κόντρα ως τη Δευτέρα Παρουσία με ουκ ολίγες πιθανότητες να μασουλάς αμμοχάλικο για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό;
Ή θα ψάξεις τρόπους επικοινωνίας (γλυκά το λέω…) ενόψει ενός μεγάλους και ισχυρού συνασπισμού;
Κάπως έτσι εξηγείται και η “πρόθεση” του Νίκου Ανδρουλάκη, να ορίσει τον Σκανδαλίδη επικεφαλής της Επιτροπής Διεύρυνσης στο ΠΑΣΟΚ.
Το έγραψε η “Καθημερινή”, το επιβεβαίωσε η “Εφημερίδα των Συντακτών”, άρα δεν είναι παραμύθα και κοιλιακό ρεπορτάζ.
Τον ανταμείβει τον Κώστα ο Νικόλας γι’ αυτά που είπε, αντί να τον τιμωρήσει, μη σου πω ότι μπορεί να το είχανε συνεννοηθεί κι από πριν το κλείσιμο ματιού στη Νέα Δημοκρατία.
Μπορεί, δεν είμαι σίγουρος.
Αλλά γνωρίζω πολύ καλά, ότι αν συνεχίσει έτσι το “Κίνημα”, βραχυπροθέσμως έχει πιθανότητες να ξαναδεί υπουργικούς θώκους.
Μεσομακροπρόθεσμα, ωστόσο, θα πάει μια βόλτα στο χρονοντούλαπο να πίνει τσάι με τη ΔΗΜΑΡ…
The post Από το ΠΑΣΟΚ των αράδα διορισμών, στο ΠΑΣΟΚ που δεν γουστάρει μονιμότητα: WTF? appeared first on Newpost.gr.