Στην Ελλάδα του 2025, όπου η λέξη «ανάπτυξη» επαναλαμβάνεται καθημερινά σε δελτία, ανακοινώσεις και υπουργικά χαμόγελα, σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες άνω των 16 ετών δηλώνει ότι δεν μπορεί να πληρώσει ούτε για μια εβδομάδα διακοπές μακριά από το σπίτι του.
Τα στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά. Και δεν προέρχονται από αντιπολιτευόμενους φορείς, αλλά από την ίδια την Eurostat, που αποτυπώνει την κοινωνική και οικονομική ασφυξία με αριθμούς που δεν επιδέχονται παρερμηνείας: 46% των πολιτών στην Ελλάδα στερούνται τη δυνατότητα να αποδράσουν για επτά ημέρες το καλοκαίρι, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος βρίσκεται στο 27%.
Σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες αποκλείεται από το αυτονόητο: μια εβδομάδα ξεκούρασης.
Η Ελλάδα καταγράφει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση στην Ε.Ε.
Μόνο η Ρουμανία βρίσκεται σε χειρότερη θέση, με 58,6% των πολιτών της να δηλώνουν αδυναμία για διακοπές. Ακόμα και χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ουγγαρία καταγράφουν βελτιώσεις – με την τελευταία να μειώνει αισθητά το ποσοστό του «τουριστικού αποκλεισμού» των πολιτών της. Στην Ελλάδα, όμως, η κατάσταση χειροτερεύει: από το 43% το 2023, πήγαμε στο 46% το 2024. Όχι μόνο δεν υπάρχει βελτίωση, αλλά καταγράφεται οπισθοδρόμηση.
Η «ανάπτυξη» που δεν φτάνει ποτέ στον πολίτη
Την ώρα που η κυβέρνηση παρουσιάζει στατιστικά για αύξηση του τουρισμού, επενδύσεις, αφίξεις, ρεκόρ, και «παγκόσμια εικόνα αξιοπιστίας», ο μισός πληθυσμός δεν έχει χρήματα να δει τη θάλασσα για επτά ημέρες. Η φτώχεια –όχι η απόλυτη, αλλά η φτώχεια της καθημερινότητας, της αξιοπρέπειας, της ανάσας– αγγίζει πλέον ευθέως τη μέση οικογένεια, τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον νέο.
Τα πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων δείχνουν πως 20% των εργαζομένων στην Ελλάδα δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε ένα επταήμερο διάλειμμα. Ένας στους πέντε εργαζόμενους.
«Καλάθια», δόσεις, και καλοκαίρια με ανεμιστήρα
Αυτή η αόρατη ανάπτυξη –που ευδοκιμεί μόνο σε Excel και PowerPoint– αφήνει πίσω χιλιάδες νοικοκυριά να παλεύουν με ακρίβεια, ανατιμήσεις και μια καθημερινότητα που γίνεται δυσβάσταχτη. Όσο η πολιτεία αναπαύεται στις δάφνες της «τουριστικής υπερδύναμης», οι πολίτες συμβιβάζονται με διήμερα σε φιλικά σπίτια, άδειες χωρίς μετακίνηση, παιδιά που δεν θα δουν φέτος τη θάλασσα.
Γιατί όταν το ρεύμα, το ενοίκιο και το σούπερ μάρκετ «τρώει» το 80% του μισθού, ποια ανάπτυξη να προλάβει να φτάσει στη Χαλκιδική ή στη Νάξο;
Η αντίφαση που γίνεται κοινωνικό ρήγμα
Μέσα σε όλα αυτά, είναι τουλάχιστον κυνικό να μιλάμε για επιτυχίες χωρίς να κοιτάμε το κοινωνικό κόστος. Η φτώχεια των διακοπών δεν είναι μόνο ζήτημα «πολυτέλειας» — είναι καθρέφτης κοινωνικής συνοχής και ποιότητας ζωής.
Το ερώτημα δεν είναι πια αν έρχεται η ανάπτυξη. Το ερώτημα είναι ποιον αφορά.
The post Αποκαρδιωτικά τα στοιχεία της Eurostat: «Η Ελλάδα της Ανάπτυξης» δεν πάει διακοπές – 1 στους 2 δεν αντέχει ούτε έξι ημέρες appeared first on Newpost.gr.