Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έφερε μόνο ρήξεις στο διεθνές σύστημα — αλλά και την αναγέννηση ενός άτυπου στρατιωτικοβιομηχανικού ανταγωνισμού στην Ευρώπη. Με αφορμή την “στήριξη στο Κίεβο”, τα ευρωπαϊκά κράτη — υπό τον συντονισμό του ΝΑΤΟ και με καθοδήγηση από Ουάσιγκτον και Βερολίνο — επανεπενδύουν δισεκατομμύρια σε εξοπλιστικά προγράμματα, πυραυλικά συστήματα και πυρομαχικά.
Όλα αυτά, σε μια περίοδο όπου ο δημόσιος λόγος για ειρήνη και κοινωνική ανασυγκρότηση μοιάζει να έχει εξοριστεί.
Patriot για την Ουκρανία, χρηματοδότηση από την Ευρώπη
Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν το νέο πλαίσιο: Τα αμερικανικά συστήματα Patriot ετοιμάζονται να αποσταλούν στην Ουκρανία, με τη χρηματοδότηση να καλύπτεται κυρίως από τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Σύμφωνα με πηγές από τις Βρυξέλλες, το σχέδιο προωθήθηκε κατόπιν απευθείας συμφωνίας του ΓΓ του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επιχειρεί να εμφανίσει τη δέσμευση των ευρωπαϊκών συμμάχων ως «επιτυχία» της ηγεσίας του.
Στην τηλεδιάσκεψη των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, συζητήθηκε η επιτάχυνση του εξοπλιστικού σχεδίου, αλλά και το πώς το κόστος θα μεταφερθεί στα κράτη–μέλη, με έμφαση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες που ήδη αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές πιέσεις.
ReArm Europe: Ο νέος εξοπλιστικός παροξυσμός
Η συζήτηση για την ενίσχυση της Ουκρανίας έχει σταδιακά μετατραπεί σε εφαλτήριο για ένα νέο κύμα στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης. Η Βρετανία, η Δανία, η Πολωνία και η Γαλλία αυξάνουν ήδη τις στρατιωτικές τους δαπάνες, ενώ στη σημερινή συνεδρίαση της Ομάδας Επαφής Άμυνας της Ουκρανίας (UDCG) με 50 χώρες-μέλη, σχεδιάζεται ένα τεράστιο πακέτο αγοράς πυρομαχικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Το ΝΑΤΟ δεν κρύβει πλέον τον στόχο: συντονισμός εξοπλισμών, ανανέωση στόλων, στρατιωτικά εργοστάσια παντού, αύξηση δυναμικότητας σε όλα τα επίπεδα. Και όλα αυτά, με προμετωπίδα την «ανάγκη ανάσχεσης της ρωσικής απειλής» – ακόμη κι αν οι κοινωνίες δεν έχουν πει ποτέ ξεκάθαρα «ναι» σε αυτόν τον εξοπλιστικό αγώνα.
Η εκεχειρία υπό αίρεση και το τελεσίγραφο των 50 ημερών
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ντόναλντ Τραμπ έθεσε τελεσίγραφο 50 ημερών προς τη Ρωσία για επίτευξη συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, απειλώντας με νέο γύρο κυρώσεων. Την ίδια στιγμή, όμως, οι ΗΠΑ προωθούν την ενίσχυση του Κιέβου με οπλικά συστήματα τα οποία χρηματοδοτούν άλλοι.
Όπως δήλωσε ο Βρετανός υπουργός Άμυνας, το διάστημα αυτό πρέπει να αξιοποιηθεί για μαζική αποστολή εξοπλισμού, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μόνο δια της ισχύος θα «υποχρεωθεί» ο Βλαντίμιρ Πούτιν να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις.
Πρακτικά, αυτό μεταφράζεται σε έναν άτυπο αγώνα εξοπλιστικής υπεροχής, με την ειρήνη να χρησιμοποιείται ως διπλωματικό δόλωμα και όχι ως στρατηγικός στόχος.
Οι πολίτες πληρώνουν – και διαφωνούν
Η εξοπλιστική έκρηξη δεν έρχεται χωρίς κόστος. Με τον πληθωρισμό να πιέζει τα νοικοκυριά, τις κοινωνικές υπηρεσίες να αποδυναμώνονται και τις ανισότητες να διευρύνονται, το ερώτημα επανέρχεται: πόσο ακόμη θα φορτώνεται ο λογαριασμός στους πολίτες;
Δημοσκοπήσεις σε Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών προτιμά διπλωματική λύση και όχι περαιτέρω στρατιωτική εμπλοκή. Ακόμη και εντός της Ουκρανίας, οι φωνές για ειρήνη ενισχύονται, παρά τη φίμωση πολλών ανεξάρτητων δημοσιογράφων και την κρατική προπαγάνδα.
Η Ευρώπη στον καθρέφτη της Ιστορίας
Η Ευρώπη φαίνεται να ξαναγράφει το μέλλον της όχι με όρους ευημερίας και κοινωνικής προόδου, αλλά με όρους εξοπλισμών και στρατιωτικής ετοιμότητας. Ενώ οι κυβερνήσεις προωθούν το δόγμα του ReArm Europe, οι κοινωνίες βιώνουν την επιστροφή ενός ψυχροπολεμικού ρεαλισμού που δεν έχουν επιλέξει.
Η ερώτηση που αιωρείται: Ποιος τελικά αποφασίζει για τον πόλεμο και την ειρήνη; Οι εκλεγμένοι ηγέτες ή τα λόμπι των εξοπλιστικών εταιρειών;
The post Επιστροφή στους εξοπλισμούς: Ο «αγώνας δρόμου» του ΝΑΤΟ και το κόστος για τους πολίτες – Η Ευρώπη στον καθρέφτη της Ιστορίας appeared first on Newpost.gr.