Σε μια από τις πιο ηχηρές και αιφνιδιαστικές εξαγγελίες της χρονιάς, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε από το γκολφ θέρετρό του στη Σκωτία ότι Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαϊκή Ένωση κατέληξαν σε εμπορική συμφωνία. Η συμφωνία, που χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο ως «η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ», προβλέπει δασμούς ύψους 15% στα ευρωπαϊκά προϊόντα, διατήρηση των επιβαρύνσεων στον χάλυβα και το αλουμίνιο, και μεγάλες αγορές στρατιωτικού εξοπλισμού και ενέργειας από πλευράς της ΕΕ.
Από την πλευρά της, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν μίλησε για μια «τεράστια συμφωνία», υπογραμμίζοντας το κλίμα έντονων διαπραγματεύσεων που προηγήθηκε.
Ποιος κερδίζει τελικά;
Αν και η συμφωνία βάζει τέλος σε μια περίοδο έντασης και αβεβαιότητας στις διατλαντικές εμπορικές σχέσεις, πολλοί αναλυτές κάνουν λόγο για συμβιβασμό περισσότερο υπέρ των ΗΠΑ, παρά για πραγματική ισορροπία συμφερόντων. Οι δασμοί 15%, έστω και χαμηλότεροι από την απειλή του 30% που είχε διατυπωθεί από την Ουάσιγκτον, απέχουν πολύ από τον ευρωπαϊκό στόχο μιας συμφωνίας μηδενικών δασμών, ειδικά στα αυτοκίνητα – έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα για την ευρωπαϊκή βιομηχανία.
Τραμπ: ΗΠΑ και ΕΕ κατέληξαν σε εμπορική συμφωνία – «Το μεγαλύτερο deal που έχει γίνει ποτέ»
Η συμφωνία αναμένεται να έχει θετικό αντίκτυπο στις αμερικανικές εξαγωγές, κυρίως στον τομέα της ενέργειας και της άμυνας, με την ΕΕ να δεσμεύεται για αγορές ύψους 750 δισ. δολαρίων και επενδύσεις 600 δισ. Ήδη αυτό ερμηνεύεται από αρκετούς ως πολιτική και οικονομική παραχώρηση των Βρυξελλών, με στόχο την αποφυγή εμπορικού πολέμου.
Η “επιστροφή Τραμπ” και η σκιά της εσωστρέφειας
Η επιλογή Τραμπ να προχωρήσει σε αυτή τη συμφωνία τώρα, επαναφέρει ερωτήματα γύρω από την εξωτερική οικονομική στρατηγική των ΗΠΑ. Η έμφαση στην αμερικανική παραγωγή, οι προσπάθειες μείωσης του εμπορικού ελλείμματος – που το 2024 έφτασε τα 235 δισ. δολάρια έναντι της ΕΕ – και η απειλή επιβολής δασμών είχαν καταστήσει σαφή την πρόθεση για επαναδιαπραγμάτευση του διεθνούς εμπορικού τοπίου υπό αμερικανικούς όρους.
Ωστόσο, δεν είναι σαφές πώς θα αντιδράσουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και κοινωνίες, ιδίως αν αποδειχθεί ότι η συμφωνία απλώς αγόρασε χρόνο χωρίς να λύνει τις βασικές ασυμμετρίες.
Κερδισμένοι, χαμένοι και το ερώτημα της στρατηγικής αυτονομίας
Η συμφωνία, αν και παρουσιάζεται ως «νίκη της συνεργασίας», έρχεται να υπενθυμίσει το δομικό πρόβλημα της γεωπολιτικής εξάρτησης της ΕΕ από τις ΗΠΑ – είτε στον τομέα της ενέργειας, είτε στον στρατιωτικό. Εν μέσω συγκρούσεων, πολυπολικών εντάσεων και ενεργειακής αβεβαιότητας, η ΕΕ δείχνει να πατά σε ασταθές έδαφος, προσπαθώντας να διατηρήσει ισορροπίες.
Η στρατηγική αυτονομία, για την οποία γίνεται λόγος τα τελευταία χρόνια, παραμένει ευχολόγιο όσο οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται κάτω από πίεση και σε συνθήκες μειωμένου διαπραγματευτικού κεφαλαίου.
Η συμφωνία Τραμπ – φον ντερ Λάιεν προσφέρει πράγματι σταθερότητα, αλλά όχι απαραίτητα ισότητα. Μοιάζει περισσότερο με «ανακωχή» παρά με ένα νέο θεμέλιο για ισότιμη εμπορική συνεργασία. Το μέλλον θα δείξει αν οι όροι αυτής της συμφωνίας ήταν προϊόν αναγκαστικού ρεαλισμού ή ένδειξη βαθύτερης πολιτικής υποχώρησης.
The post ΗΠΑ – ΕΕ: Συμφωνία με δασμούς 15% στα ευρωπαϊκά προϊόντα – Διατηρούνται οι επιβαρύνσεις σε χάλυβα και αλουμίνιο – «Πολλές σκιές στη “λιακάδα” των διατλαντικών σχέσεων» appeared first on Newpost.gr.